Για ένα ευγενικό μου επισκέπτη, με αντίθετη άποψη...

Θεώρησα αναγκαίο να κάνω ένα post-απάντηση στον ευγενικό επισκέπτη που έγραψε το 25ο σχόλιο στο προηγούμενο post,(τελευταίο στη σειρά σήμερα 5-4-08) γιατί διέκρινα ένα άνθρωπο με αγωνία για το θέμα μας παρόμοια με την δική μου κι ας είναι διαφορετικές οι απόψεις μας.

Κατ’ αρχήν φίλε συντοπίτη επαναλαμβάνω ότι σε καμία περίπτωση δεν είναι δική μου ευθύνη η απομάκρυνση των πολιτών με αντίθετη άποψη. Πιστεύω ότι όλοι οι άνθρωποι αρέσκονται να συζητούν με άτομα που έχουν παρόμοιες απόψεις ή με άτομα που ελπίζουν ότι θα πείσουν. Ερμηνεύεται λοιπόν η στάση τους ,γιατί δεν έχουν επιχειρήματα να με πείσουν και καταφεύγουν σε ύβρεις ή αποχώρηση. Και ποιος ζήτησε άδεια για να μιλήσει; Δεν έχω αντιληφτεί τέτοιο πράγμα. Εξ άλλου σε γειτονικό blog φαίνεται ότι η αναλογία αυτών που θέλουν την αλλαγή προς αυτούς που αντιδρούν στην πρόταση (και έχουν πρόσβαση στο internet )είναι 83:309.

Λες σε κάποιο σημείο: «Είμαι φανατικά υπέρ της αλλαγής αλλά την άλλη άποψη την θέλω με προβληματίζει και με κάνει να σκέφτομαι αρκεί να μην είναι εξ αρχής κάθετη και μονοκόμματη όπως τη δική σου» Γιατί εσύ δικαιούσαι να είσαι φανατικά υπέρ της αλλαγής και οι άλλοι δεν μπορούν να έχουν κάθετη και μονοκόμματη(= φανατική)άποψη; Ποια η διαφορά των δύο εκφράσεων; Ότι και εγώ ακούω την άλλη άποψη πιστεύω ότι είναι σαφές και μόνο από το ότι δημοσιοποιώ το σχόλιο σου και είμαι ανοικτή σε συζήτηση επ’ αυτού.

Λες ότι θα σου άρεσε να πω: «Είμαι αρκαλοχωρίτισσα δεν θέλω να αλλάξει το όνομα, τέρμα». Αυτό είναι ίσως το μόνο «επιχείρημα» που θα δεχόμουν κι εγώ από την άλλη πλευρά. «Δεν μ’ αρέσει το όνομα και τελείωσε» Αλλά το να προσπαθούν να με πείσουν με επιχειρήματα που έχουν ακυρωθεί από χίλιες μεριές και που μερικά απ’ αυτά ήταν και ψέματα, θεωρώ ότι είναι υποτίμηση της νοημοσύνης μου.
Εγώ δεν θα μπορούσα ποτέ να λέω «είμαι αρκαλοχωρίτισσα και δεν θέλω να αλλάξει τέρμα» Αυτό θα το έλεγα μόνο στον εαυτό μου ,δεν θα ήταν «μάχιμο» επιχείρημα, και «θα καθόμουνα στα αυγά μου».

Όσον αφορά τους συμβούλους: Το ότι εκλέγονται με πολύ κόπο δεν μου λέει τίποτα. Το να εκλεγεί κάποιος σε κάποια εκλογή είναι συνάρτηση πολλών παραγόντων που τους ξέρουμε όλοι και μέσα σ’ αυτούς δεν είναι πάντα η αξιοσύνη. Ίσως μάλιστα στις λιγότερες περιπτώσεις να είναι η αξιοσύνη. Δεν νοιώθω την ανάγκη να υποστηρίξω κανένα τους –ακόμη κι αν κάποιους τους ψήφισα- γιατί πραγματικά είναι απορίας άξια η ομοφωνία τους στο συγκεκριμένο ζήτημα η οποία προκάλεσε και τα σχόλια που σε ενόχλησαν. Φυσικά το θέμα των συμβούλων δεν είναι τοπικό. Σ’ όλη την Ελλάδα η Τοπική Αυτοδιοίκηση πλήττεται από πελατειακές σχέσεις-και όχι μόνο- με αποτέλεσμα να έχουμε επαγγελματίες δημοτικούς συμβούλους και μηχανισμούς που υποβαθμίζουν τον θεσμό.

Όσον αφορά τις γλωσσολογικές σου ανησυχίες: Η γλώσσα πράγματι περιγράφει τα πράγματα. Πρώτα έγινε το τραπέζι και μετά η λέξη που το περιγράφει. Μόνο που άλλη λέξη έχουν οι Άγγλοι, άλλη οι Κινέζοι, άλλη οι Ρώσοι για το ίδιο αντικείμενο. Και όταν την ενστερνίστηκε κάθε λαός τη δική του λέξη την έβαλε και στην ζωή του και στα λεξικά του και στην λογοτεχνία του και στην ποίησή του. Τα ονόματα όμως τα έβαλε και στην ψυχή του και γι αυτό τα κρατάει .Ακόμη κι αν δεν μας αρέσουν –επώνυμα και τοπωνύμια- τα συνηθίσαμε, μας εκφράζουν, και μόνο αν μας θίγουν έχουμε λόγο να τα αλλάξουμε. Δεν έχουν πλέον προσδιοριστικό ρόλο(διάβασε το προηγούμενο post και δες και το Ευρωπαϊκό παράδειγμα).Εξ άλλου μια κατάληξη –πόλη, θεωρείς ότι θα περιέγραφε τον τόπο που ζούμε;

Αλήθεια με ποιο όνομα πιστεύεις ότι θα ήμασταν οχυρωμένοι απέναντι στη «μεγάλη ιστορική καμπή» που ισχυρίζεστε μερικοί ότι ζούμε; Γιατί γενικά και αόριστα η πρόταση αλλαγής μας δημιουργεί συνειρμούς που τίποτα δεν έχουν να κάνουν με ιστορικές καμπές και εκ των υστέρων επινοημένα επιχειρήματα.(Αν παρατήρησες τώρα τελευταία τα επιχειρήματά σας αλλάζουν κάθε βδομάδα).

Τέλος επειδή κι εγώ πιστεύω ότι έχεις επίπεδο όταν τελειώσει αυτό το θέμα θα ήθελα να συναντηθούμε και να συζητήσουμε και επί ζητημάτων στα οποία θα έχουμε κοινές απόψεις. Είμαι βέβαιη ότι υπάρχουν και τέτοια. Θα βρούμε τρόπο να επικοινωνήσουμε.